Hyves Eleven

To try it would be crazy

It’s never been done before...

==

To do it would be impossible

You need at least a couple of guys to do a combination of cons.

==

There’s a dozen reasons it won’t work

We’re just supposed to walk out of there with a 150 million dollars of cash without being stopped?

==

And eleven guys

Trailer Ocean Eleven

==

De gesprekken met mogelijke partners hebben veel tijd gekost. Die tijd kunnen we nu weer in Hyves zelf steken, het gaspedaal gaat vol naar beneden. Als niemand de hoofdprijs wil betalen voor ons kraslot, gaan we zelf krassen. Dat kunnen we niet alleen. Om van Hyves ook commercieel een succes te maken hebben we de beste krassers van Nederland nodig.

Ook gaan we op zoek naar Eric Schmidt Erik Smit. Steeds meer van mijn tijd wordt opgeslokt door commercie, de interne organisatie en allerlei randzaken waarvan je de volgende dag niet eens meer weet dat je ze hebt gedaan. Ik kom zo steeds minder toe aan de communicatie met de Hyvers en de pers, en het bedenken van ideeën voor de site met Flop. Daarom zoeken we een CEO om Hyves zakelijk te leiden terwijl wij ons in de luwte op het product en de strategie richten. Het Google-model. Bij de Amerikaanse zoekmachine speelt de ervaren manager Eric Schmidt oprichters Larry Page en Sergei Brin vrij, zodat zij nieuwe producten kunnen ontwikkelen. Niet dat Google zich met ons mag vergelijken trouwens, maar dit doen ze goed.

Bovendien heb ik op de aandeelhoudersvergadering aangegeven er over acht maanden, in januari 2008, een paar maanden tussenuit te willen. Na bijna vijf jaar Hyves wil ik op een trip de tijd nemen om te kijken wat ik de volgende vijf jaar wil doen. Hyves is fantastisch maar een paar jaar reizen is dat ook – het jeukt nog steeds om mijn wereldreis af te maken.

==

Tijdens Columbus voorspelden we een groei van onze eigen sales van 1 miljoen euro in 2006 via een pitstop van 2,7 miljoen in 2007 naar 14 miljoen euro in 2008. Voor 2007 is dat twee keer zo veel als de prognose van het verkoopleger van Webads, voor 2008 zeven keer. Ambitieus, maar niet onmogelijk. Met een commercieel dreamteam moet het ook zonder strategische partner kunnen.

Het zoeken naar verkopers zorgt voor onrust in het team. Henk, de derde programmeur, schrikt ’s nachts wakker, badend in het zweet. Hij droomde van een kantoor vol gladde salesjakkers. Elke keer dat hij naar binnen loopt, verlaat hij de kamer met een aangesmeerde diepvries of een ijskast in zijn handen. Wij delen Henks zorg. Daarom stellen we behoud van de leuke en creatieve cultuur voorop. Type autoverkoper is ongeschikt.

Het was al bijna misgegaan toen we een paar maanden geleden de eerste accountmanager aannamen, een erg actieve Hyver met een paar jaar ervaring bij een van de grote uitgevers. Toch tekende ik zijn contract uiteindelijk met tegenzin toen bleek dat hij bij het melden van zijn salaris enthousiast vooruit was gelopen op een mogelijke salarisverhoging. Bovendien hechtte hij wel erg veel waarde aan een dure Volvo-stationcar als leaseauto. We dachten dat het erbij hoorde, maar het zat ons niet lekker, en niet omdat iedereen naar kantoor fietst. Het werd inderdaad niet wat we er beiden van verwachtten. In 2005 was hetzelfde gebeurd met de eerste systeembeheerder. Op papier was het een uitstekende kandidaat, nota bene een ex-collega van Koen. Ik had er echter een raar gevoel bij en twee weken na zijn start zat hij met problemen thuis. Ook hij was aangenomen door een schreeuwend tekort aan mensen, die fout wilden we niet nog een keer maken. Dan maar langer zoeken.

Guy Kawasaki vindt dat ook. In zijn klassieker voor start-ups The Art of the Start schrijft hij dat je alleen maar mensen moet aannemen die beter zijn dan jijzelf, anders zit je binnen de kortste keren tussen de apen. ‘A players hire A + players. B players hire C players who hire D players who hire monkies.’ Klinkt logisch toch? Daar houden we ons dus aan, gelukkig is het in ons geval nauwelijks een beperking om alleen betere mensen aan te nemen.

‘Werken voor miljoenen’ is het motto van onze vacaturepagina. De pagina werkt prima voor Angels, systeembeheerders en programmeurs, maar niet voor managers. Want de beste mensen reageren niet op vacatures. Laat staan dat hun cv op Monsterboard staat. Met zoeken op ‘goede online CEO’ komen we niet bij Erik Smit uit.

Headhunters kunnen een oplossing zijn. Hun standaardvergoeding voor een rondje bellen van 20 procent van het jaarsalaris is ons echter te gortig. Daarvoor draaien we niet elk dubbeltje drie keer om. We hebben het één keer geprobeerd en dat was geen succes. Bovendien is het erg leerzaam om alle gesprekken met kandidaten zelf te voeren. Door ook te praten met mensen die niet bij de vacature passen, wordt het beeld van de ideale persoon scherper.

==

–– Original Message ––

From: Raymond Spanjar <raymonds@Hyves.nl>

Sent: Mon Mar 19 20:02:11 2007

To: Heleen van Oord

Subject: FW: goede salespersoon

==

Krijg dit net binnen, arnoud kent hem niet. Heb je hier als consiglieri in 1 woord een mening over?

==

Wilco Kaasenbrood, Account Director

==

From: Heleen van Oord

Sent: maandag 19 maart 2007 20:08

To: raymonds@Hyves.nl

Subject: Re: goede salespersoon

==

Claro que si amigo een onwijs sympathieke en heel goede gast, zeer fijne vent, wordt helemaal plat gebeld en zit daar met een vet salaris, al vele jaren dus loyaal type, dus kleine kans. Maar als je hem hebt ben ik de eerste je te feliciteren want dan ben je koning. Overigens houden ze bij AdLink heel grappig op een bord bij wie er hoe vaak gebeld wordt door headhunters en bedrijven, ze worden er gek van, dus een slimme insteek is wel op zijn plaats :-)

==

Succes he adios!

==

Heleen kent iedereen. Omgekeerd werkt het ook: als je Heleen niet kent, moet je je zorgen maken. Heleen is de godmother van het Nederlandse internet. Verwar dat alsjeblieft niet met de grand old lady. Ik maakte die fout één keer door haar enthousiast zo voor te stellen. Haar gezicht betrok. Een vrouw noem je nooit oud en zeker niet Heleen. Bovendien is ze slechts 34 24 lentes jong en een kopie van haar Trojaanse naamgenoot.

Wij kennen Heleen al tien jaar. Als IEX ergens adverteerde, lieten we de facturen opsturen naar Heleen, zodat zij de gebruikelijke 15 procent bureaucommissie opstreek. In ruil voor dat beschermingsgeld gaf de virtuele maffiabaas ons introducties, informatie uit de markt en werd zo nu en dan iemand wakker naast een paardenkop.

Heleen hoort bij het groepje dat ons adviseert bij het zetten van de kraak op de online advertentiemarkt van 14 miljoen euro. In plaats van een headhunter in te huren vragen we onze consiglieri wie de beste online salesmanager is om het salesteam te bouwen. Alex Stil hoort ook bij de consiglieri. Met zijn bedrijf Reddion waakt hij over de online bestedingen van Unilever, Nederlands grootste adverteerder. Als Alex je vertrouwt, zit de eerste 10 procent van je target al in je zak. Zijn tip? Wilco Kaasenbrood.

==

Twee dagen later zie ik Kaasenbrood. Hij mij niet. De godmother wijst hem zwijgend aan. Branchorganisatie Stir heeft zojuist de laatste online kijk en luistercijfers gepresenteerd in de Amsterdam Arena. De menigte is echter niet gekomen voor percentages maar voor gratis drank. Zoals altijd zijn er vooral uitgevers en verkopers om de schaarse adverteerders te belagen.

Er komt maar geen geschikt moment om hem te benaderen, en zelf word ik ook steeds meer afgeleid. De borrel is al bijna voorbij als Kaasenbrood langs loopt, op weg naar de uitgang. Mijn ingestudeerde slimme opening is inmiddels weggespoeld door het gratis bier en het gebekvecht met de concurrenten van Microsoft.

‘Wilco? Ze zeggen dat je de beste bent maar dat je toch niet naar Hyves komt omdat je gaat voor het gouden horloge na 25 jaar AdLink?’

Kaasenbrood kijkt verbaasd wat hij nu weer aan zijn fiets heeft hangen. Hij is net zo lang als ik en bijna net zo breed, je kunt door minder geïmponeerd worden.

‘Dat klopt niet, het is een gouden dasspeld.’

Ook bij Wilco is er het ‘blink’-moment. Hij heeft een erg leuke uitstraling en ondanks het – vooral door mij – extreem oppervlakkige gesprek maakt hij een intelligente indruk. Oppervlakkig en toch intelligentie voorwenden, hij hoort bij Hyves. Alleen, hoe leg je dat uit aan een volslagen vreemde?

Remco Bos is ook op het feestje. Eigenlijk is dat een soort pleonasme – zoiets als ‘de vis is ook in het water’. Waar een mediafeestje is, is Remco. Ook zonder media trouwens. Met een gin-tonic in zijn linker en een lange blondine in zijn rechterhand staat de Bruce Willis lookalike aan de bar. ’t Is dat hij soms met kleine blondines staat, anders hadden we ook deze observatie achterwege kunnen laten.

Een paar weken daarvoor praatten we bij in Palladium. (Dat is het laatste pleonasme, ik ga ervan uit dat je Remco nu kent. Tenzij anders opgemerkt spelen latere gebeurtenissen met Remco zich af in Palladium, met blondine en gin-tonic.) Bos vertelde hoe hij zijn rol van commercial manager interactive bij Talpa Radio Digitaal had bedacht en opgezet. Het is een van de voornaamste digitale projecten binnen het jonge mediabedrijf. Remco heeft John de Mol persoonlijk overtuigd en het is gelanceerd door Balkenende. Door het te verkopen als innovaties waar adverteerders van leren, heeft hij zelfs al een aantal campagnes van honderdduizend euro verkocht. Ook voor Hyves is dat veel geld, terwijl wij veel meer bezoek hebben. Als het even kan schuift Remco een deel van zijn inkomsten onze kant op, bijvoorbeeld door een campagne voor Puma te combineren met Hyves of door zelf op Hyves te adverteren.

‘Erg knap. Jullie hebben veel hogere inkomsten per bezoeker, daar kunnen wij nog wat van leren. Eigenlijk zou onze omzet veel hoger moeten zijn als je ziet hoe nauwkeurig en creatief je op Hyves kunt adverteren,’ denk ik hardop.

Bos neemt een slok gin-tonic en windt zich zichtbaar op. ‘Het is verdomme een schande dat mediabureaus de deur niet platlopen bij jullie. Luie bende. Zeker te moeilijk en onbekend. Liever schuiven ze de omzet door naar de bekende partijen en doen ze zo min mogelijk voor hun commissie.’

Ik sputter tegen dat de fout bij ons ligt, maar opeens weet je het: hij wordt Hyves’ salesmanager.

Rem laat de serveerster los, het gesprek krijgt een serieuzere wending.

Na de Stir-borrel eten we tapas en praten we concreet verder over de vacature. Remco heeft het op zich in laten werken. Eigenlijk is hij nog helemaal niet klaar bij Talpa, zijn creatie Radio Digitaal staat nog in de kinderschoenen. ‘Ik ben echter zo enthousiast over Hyves dat ik serieus zou nadenken als jullie me een aanbieding doen.’

==

Het is niet het enige waar Remco over nadenkt. Twee weken later piept mijn telefoon.

==

11/4/2007 16:34 Remco

Mr Hyves! Wil je Ruud in de spotlight zetten? Hij zit je schofterig te promoten op zender je moet even luisteren als je tijd hebt! Gr

==

Bos heeft een Hyve aangemaakt voor Ruud de Wild. De dj lanceert een massale campagne op 538 om de grootste Hyve te bemachtigen. En baas boven baas. JPB had zeven maanden nodig voor 50.000 vrienden. Koen van CAZ zeven weken. Maar Ruud ziet al op de zevende dag dat het goed is. Ondanks zijn katholieke opvoeding rust hij echter niet na het behalen van de mijlpaal. Hij draait plaatjes voor zijn Hyves-vrienden in Utrecht bij de Winkel van Sinkel en zet zijn blitzkrieg voort.

==

Bij de zoektocht naar salestijgers word ik bijgestaan door Arnoud van Leeuwen, tot voor kort salesmanager bij grote concurrent Microsoft en nu parttime op HQ. Keep your friends close, but your enemies closer. Arnouds opvolger bij Microsoft is Edo Povel. Povel is Heleens tweede tip voor onze commerciële vacature. Dat verbaast Arnoud niet, hij vindt Edo de beste verkoper van de online marktleider. ‘Intelligent, ambitieus en zeer energiek.’

Dat klopt. Tijdens onze afspraak stuitert Edo door Vak Zuid, zijn enthousiasme is aanstekelijk.

‘Ik kon je Hyves-account niet vinden, ben je lid onder een andere naam?’

‘Nee, ik heb natuurlijk een MSN Space.’

Normaal is dit een serieus minpunt. Het toont weinig interesse in online ontwikkelingen in het algemeen en in Hyves in het bijzonder. Bij Microsoft daarentegen is dat normaal. Tijdens hun regelmatige trips naar Redmond worden ze zo gehersenspoeld dat ze geen concurrerende producten kúnnen gebruiken. Verwacht geen Microsofter met een appel en als je ze wil zien schuimbekken, moet je over Google beginnen. ‘Google! Google! Google! Die zijn tenminste niet evil!’

We houden het gezellig. Edo wordt vooral gedreven door het motief om geld te verdienen. Voor zijn werkgever en zichzelf. Dat hoeft niet slecht te zijn. Iemand die op een leuke manier de laatste euro met zijn tanden van de stoep grist, zoals Arnoud dat noemt, is een verfrissende aanvulling op onze eigen commerciële desinteresse. Povel staat op een splitsing: verder bij Microsoft, naar het buitenland of naar een start-up? Hij is er nog niet uit. ‘Maar ik spreek graag nog een keer af voor een cursus hyven.’

Een luxeprobleem tekent zich af en het wordt nog erger. 48 uur later zit Kaasenbrood tegenover me op de Herengracht. Hij gaat nog steeds voor een gouden AdLink-speld, maar wil ons best een keer adviseren over het opzetten van onze salesafdeling.

Al snel schieten de ideeën over tafel, met elke pingpongslag worden ze beter. De energie in de kamer is bijna tastbaar.

‘Twee miljard impressies? Met al die demografische kennis? Hyves kan het eerste alternatief voor Microsoft worden, en zelfs meer dan dat!’

Na een paar minuten is Wilco op het puntje van zijn stoel gaan zitten, hij heeft de rugleuning niet meer gevoeld.

‘Je maakt zo de reclame voor je leden ook relevanter en minder storend!’

Net als aartsrivaal WebAds verkoopt AdLink reclame voor sites van derden, zoals MTV. Liefst zo veel mogelijk en aan de hoogste bieder. De gevolgen voor de sites doen er niet zo veel toe. Het spreekt Kaasenbrood daarom erg aan dat wij de Hyver vooropstellen, het is een manier om wat te doen aan zijn slechte karma.

Zoals sommige mannen na hun trouwen nooit meer naar andere vrouwen kijken, zo is er echter voor Wilco geen ander bedrijf dan AdLink. Natuurlijk liegen eerder genoemde mannen, maar Wilco heeft tijdens acht jaar AdLink nooit ergens anders gesolliciteerd. Dat weerhoudt headhunters er niet van hem twee keer per dag te bellen, gek wordt hij ervan. Maar over Hyves wil hij de komende maanden na gaan denken.

‘Dat Hyves is zo gaaf! De mogelijkheden zijn bizar...’ Verbaasd kijkt mevrouw Kaasenbrood ’s avonds naar haar normaal zo stoïcijnse echtgenoot. Spuit elf. Dat wist zij ook wel, hij had allang lid moeten worden.

Er wordt nog lang gewoeld in de echtelijke bedstee. Wilco is te opgewonden om de slaap te vatten. Opgewonden over Hyves, dan hè. Viespeuken.

==

–– Original Message ––

From: Wilco Kaasenbrood

Sent: zondag 15 april 2007 22:48

To: Raymond Spanjar

Subject: Tijd voor een revolutie

==

Ha Raymond,

Zoals je zelf aangeeft zijn revoluties niet te timen. En wat mij betreft zou het wel eens tijd kunnen zijn voor een revolutie. Zeker na de zaken nog een keer grondig op een rij gezet te hebben (daar gaat mijn gouden speldje). Natuurlijk zijn er wel nog een aantal zaken, zowel inhoudelijk als financieel, die verder besproken zullen moeten worden.

Een besluit voor eind april maken lijkt mij zelfs meer dan wenselijk als jullie het optimale met Hyves uit 2007 willen gaan halen!

Dinsdagochtend is voor mij de beste optie om de andere twee oprichters te ontmoeten.

Cheers,

Wilco

==

Op de Nobiles-carrièredagen voor studenten word ik zelf ondervraagd over mijn carrière, of liever gezegd het ontbreken ervan. Mijn buurman heeft niet tien vacatures uitstaan maar ruim honderdduizend. Marc de Vries richtte in 1996 met een partner Monsterboard Nederland op en is inmiddels de baas van alle monsters van Noord-Europa. Oude economie dus, kondigt gespreksleider Jeroen Smit hem aan.

Van het een komt het ander en half maart praten we op HQ over een mogelijke samenwerking.

‘Jezus Christus, wat een zwijnenstal,’ merkt De Vries op als ik hem trots rondleid door ons pand aan de Herengracht 252. ‘Aan deze lange tafel lunchen we, hij is gemaakt van een gerecyclede brug.’ Vol afgrijzen kijkt het monster naar de pruttelende morsige koffiekan. ‘Type amateurvoetbalclub: 8 uur ’s ochtends eerste bak, laatste kopje om een uur,’ gruwelt hij. Vrolijk loopt Floris de keuken binnen.

‘Koffie, Marc?’

‘Lekker.’

In het schemerdonker ontwaart hij door het luik in de keukenmuur gebogen schimmen. Geen galleislaven maar programmeurs. Koen slaat op de trom. ‘Boot apache op web24.’ In het nieuwe pand zullen ze wél daglicht en frisse lucht hebben trouwens, maar plakken ze de ramen af. Spiegelende schermen. Het is ook nooit goed.

Boven, op de begane grond, nipt Marc dapper van zijn koffie. Hij probeert niet steeds naar de vlekken te staren. In de hoek staat nog ingepakt IKEA-meubilair. Opnieuw denkt hij aan de Verlosser. ‘Hoe runnen ze zo een bedrijf?’ Het contrast met Monsterboard kan niet groter zijn. ‘En toch hebben we ondanks 50 miljoen euro aan marketing in tien jaar tijd maar anderhalf miljoen profielen bij elkaar gesprokkeld, net de helft van deze bende.’

‘Hebben jullie al een HR-manager? Een CFO? Een pensioenregeling kunnen jullie ook niet veel langer vermijden. Wat voor interne procedures zijn er?’

Dit soort vragen irriteert snel. Het is belerend, vermoeiend of allebei. Gek genoeg is dat bij Marc niet het geval. Hij is oprecht geïnteresseerd zonder een vervelende ondertoon. Nu ik erover nadenk is er eigenlijk helemaal geen spoor van een ego, op een goede manier. Toch straalt hij kracht uit en weet hij duidelijk waar hij over praat. He’s been there.

‘Koen, Floris en ik stemmen alles af tijdens de lunch en op vrijdagmiddag drinken we met het hele bedrijf bier, bedoel je dat?’

Dat bedoelt Marc niet. ‘Van drie naar dertig man groeien is makkelijk. Nu naar honderd man doorstoten is een heel ander verhaal.’

Hij overdrijft wel natuurlijk, met dat standaardiseren en schalen van hem. ‘Als je het allemaal zo goed weet, waarom kom je het dan niet doen?’

‘Ik moet ervandoor en we hebben het niet eens over de samenwerking gehad. Of de cheque van een klein half miljoen die ik dit jaar voor Hyves heb gereserveerd.’

Jammer inderdaad, en hij heeft zijn koffie ook nog niet op.

Ondanks de Bravilor-koffiekan wil het monster graag betrokken zijn bij Hyves. ‘Desnoods als onbetaald adviseur,’ peinst hij tegen zijn vrouw.

Op zondag heeft hij al een andere rol gevonden.

‘Ik werd bijzonder enthousiast en getriggerd door jullie huidige situatie en plannen. Mocht je nog behoefte hebben aan tips, advies of nog op zoek zijn naar een goede algemeen directeur om deze groei in juiste banen te leiden, dan weet je mij te vinden :-),’ knipoogt hij.

==

Diezelfde vrijdag is Yme Bosma te gast bij onze tweede procedure, de vrijdagmiddagborrel. We overwegen de Hyves-data beschikbaar te maken voor toepassingen van derden, natuurlijk alleen na toestemming van de Hyvers. Dat werkt via api’s: application programming interfaces. Moeilijke woorden, maar als je achteloos eepiejai in een zin stopt, controleert niemand of je weet wat je zegt.

Yme weet dat wel. Wat het snijvlak van technologie en cultuur betreft, is Yme net dat personage van Borges dat nooit iets vergeet. (Ik wel, anders vergat ik zijn naam niet steeds.) Ik spreek Yme al vaak op borrels en in de stad. We leerden elkaar goed kennen toen we in 2005 samen naar Parijs reden voor de internetconferentie Les Blogs. De zes uur in de auto bleken nog veel inspirerender dan de conferentie.

Onze officieuze Chief Strategic Officer is vandaag op HQ voor een brainstorm, want hij weet beter waar Hyves heen gaat dan wijzelf. Dat is wel irritant, maar we accepteren het nu. Verder praat Yme sneller dan wij denken. Dat stoort nog steeds. De blonde Fries is echter zo bescheiden dat je er niets van kunt zeggen. Bloedirritant.

Aan het eind van de sessie weten we nog niet wat een klepel is, maar Yme straalt zo dat er duidelijk meerdere klokken luiden. Dat is mooi, maar hoe leggen we nu aan het team en de partners uit wat we gaan doen? En waarom we het doen?

Na nog meer bier weten we dat er maar één ding op zit: Yme moet bij team Hyves komen, dan kan hij het zelf uitleggen. Met zijn grote mond.

En hij was nog niet eens uitgedacht, jent hij de volgende dag: ‘Halve nacht wakker gelegen omdat ik te veel Hyves-ideeën had.’

’t Is dat we hem zo hard nodig hebben...

==

Bij de tweede ronde gesprekken ontmoeten Koen en Floris de potentiële salesmanagers.

‘Hoeveel omzet zouden jullie volgend jaar draaien?’ We proberen nonchalant te kijken, alsof onze vraag meer een gedachtenexperiment betreft dan de financiele toekomst van Hyves en onszelf. In de gesprekken noemen Wilco en Remco hetzelfde bedrag: ‘Eén miljoen euro.’

Per maand welteverstaan. Daar zit natuurlijk wat bluf bij – Remco kijkt net zoals wij toen we drie jaar eerder ‘50.000’ zeiden – maar toch, één miljoen euro per maand. Met banners! Logo’s op beeldschermen die niet eens van ons zijn, gebakken pixels noemt Planet Internet-oprichter Michiel Frackers dat. Geld drukken is meer werk.

Wilco Kaasenbrood, Edo Povel en Remco Bos. Soms ontbreekt er één, soms wordt iemand anders genoemd, maar bijna iedereen noemt hen als de beste verkopers van online reclame in Nederland. Nog een maand eerder hadden we een moord gedaan om een van het illustere stel binnen te halen, maakte niet uit wie. Half april willen ze alle drie de overstap maken en mogen wij kiezen. Het is de omgekeerde wereld, een onmogelijke keus.

Wilco heeft de meeste ervaring, Edo kent de grootste concurrent van binnenuit en Remco is het gretigst, 32 jaar en de angry young man van de drie. Allen hebben gestudeerd, al deed Wilco niet commerciële theologie zoals onze reclameman Gijs sinds de Stir-borrel denkt. Het is moeilijk te zeggen wie een groter netwerk heeft. Hoewel, onder het vrouwelijke deel van de sector is dat waarschijnlijk Remco.

We maken de keuze iets makkelijker en gaan voor twee salesmanagers. Twee commercieel eindverantwoordelijken kan niet op papier, maar nu wel. Eind april tekenen we met Wilco en Remco, want Hyves blijft een vriendensite. De Co’s (van commercieel), dat klopt gewoon. Edo zou het ook goed doen, maar dit lijkt de beste combinatie. Helemaal zeker is dat overigens niet, want ze hebben nog nooit een woord met elkaar gewisseld.

==

Inmiddels is ook Michiel Frackers informeel bestuurder. De kleurrijke Amsterdammer heeft veel verstand van nieuwe businessmodellen. Ook zonder business trouwens. Op een uit de hand gelopen avond in de stad benoemen we hem tot Virtual Chief Commercial Officer. We kunnen de hoofdofficieren goed gebruiken, want de vijand nadert.

==

Myspace opent nu écht aanval op Hyves

==

15 mei, Amsterdam. Myspace start binnenkort met flinke promotie en marketing in Nederland. Het sociale netwerk opent daarmee de aanval op Hyves. Myspace werft marketing en pr-medewerkers voor een Amsterdams kantoor. Sinds enige tijd is er een Nederlandstalige bètaversie van Myspace.

==

‘Eindelijk krijgt de vijand een gezicht,’ mompelt Koen grimmig.

Een week later inspecteer ik de troepen van onze beoogde nieuwe opperbevelhebber. Op de agenda staat opnieuw een partnership tussen Monsterboard en Hyves, maar ik heb een ander doel: nu is het mijn beurt om zijn organisatie af te kraken.

Het begint veelbelovend als de receptioniste me negeert. Ze is aan het hyven. Dubbele punten.

‘Dat telt niet, de receptie delen we met het hele gebouw,’ wuift De Vries weg als hij me ophaalt.

Ik volg hem naar zijn verdieping. Monsterboard Nederland blijkt geen internetbedrijf maar een fabriek. Tweehonderd legbatterijen.

‘Ik meet alles. Aantal calls, bezoeken, duur, voorstellen, conversie, omzet,’ vertelt De Vries.

Maandelijks presenteert Marc de beste 25 procent mensen van het bedrijf. En de slechtste 25 procent.

‘Zullen ze leuk vinden.’

‘Eigenlijk wel, ja, want de underperformers helpen we.’

Ik kijk om me heen. Het zijn legkippen, maar vrólijke legkippen. Hij wijst op de Porsche Boxster tussen mijn fiets en de ingang.

‘Gewonnen door onze topverkoper.’ In de verte gaat een bel. ‘Go! Go! Go!’ schreeuwt het monster.

‘Leuk dat sales, maar je leden kopen er niets voor,’ sputter ik tegen.

‘Hier zit marketing. Vorig jaar wonnen we een de gouden Effie voor beste publiekscampagne. We hebben twee keer zoveel cv’s als de nummer twee.’

Dit gaat niet goed.

‘Het mooie is dat ik dankzij de processen en standaardisatie niets meer hoef te doen. De eerste van de maand druk ik om negen uur op de knop en weet ik precies waar ik sta. Omzet, winst, nieuwe cv’s. Ik ben hier nog maar twee dagen, de rest van de week ben ik in mijn andere zes landen. Het is een machine.’

Jij bent een machine.

Verslagen keer ik terug naar Hyves. We hebben het weer niet over Hyves & Monster gehad. Beide vind ik niet erg.

==

Na een etentje in de Jordaan zijn Koen en Flop net zo enthousiast; ook in de kroeg klikt het met de terminator. Zijn open manier van communiceren is erg prettig. Marc zegt altijd direct wat hij denkt. Vervelende onderwerpen legt hij pontificaal op tafel, maar alleen in het belang van het collectief. Zijn organisatie-fetisj is een mooi tegenwicht tegen onze managementstijl, die vooral leunt op de chaostheorie. Een vaag gevoel bekruipt ons dat we zelf al gemanaged worden. Ook de rolverdeling met mij als Chief Hyving Officer en Marc als CEO voelt natuurlijk aan. Om in de luwte te beginnen kan Marc starten als COO en ergens in 2008 het CEO-stokje van mij overnemen.

Ladies and gentlemen: we got him. Als Hubert en Leendert het ook zien zitten tenminste.

Elke ondertekening van het contract van een nieuw lid van het H-team doet denken aan Blackadder die de grootste boeven van het land verzamelt voor een greep naar de troon. In plaats van ja te zeggen tonen ze met hun vingers welk lid ze zijn. (Behalve nummer vier, Three-Fingered Pete.) Een paar dagen voor het etentje met Marc heeft Yme al drie vingers opgestoken. We zijn eruit. De Fries wordt verantwoordelijk voor samenwerkingen met partners en nieuwe verdienmodellen.

Het bouwen van het team komt in een stroomversnelling. Op papier starten de co’s op 1 juli, maar direct na ondertekening van hun contract starten ze al met werven. Dat moet ook, want er is maar één accountmanager, Stephen Beuker, het broertje van Roderick. Ik ken hem al sinds hij ons als negenjarigen door de straat joeg met een honkbalknuppel. Dat was tegelijk mijn enige twijfel toen we het over de vacature hadden.

Na het rondmaken van de contracten met de co’s, tekenen in snel tempo Marjon, Bart, Marjolein en Geertje. Niet toevallig voornamelijk vrouwen.

==

Op 11 juli zitten Marc, Hubert en ik in Leenderts atelier. Marc is inmiddels benaderd om CEO van Monsterboard Europa te worden, maar zijn hart ligt al in de zwijnenstal op de Herengracht. We zijn er bijna, op één onbeduidend detail na. Marcs salaris. Als Leendert koffiezet, vertelt Hubert hoe John de Mol een Duitser overhaalde om zijn bedrijf te verkopen aan Endemol.

‘Hij vond een schilderij in onze boardroom zo mooi. ‘Nou, dan mag je dat ook hebben,’ zei John. Daarmee was de deal rond. Alleen, het schilderij waarmee de Duitser opgetogen het pand verliet was van Joop!’

In de keuken rinkelen kopjes.

‘Dus zeg het maar, welke wil je?’ vraagt Hubert, wijzend naar Leenderts collectie.

Een schilderij is niet nodig. ’s Middags mailt Marc: Ich bin ein Hyver... Go! Go! Go!

==

Ten ought to do it, don’t you think?

You think we need one more?

You think we need one more.

All right we’ll get one more.

==

–– Original Message ––

From: Pijper, Stefanie

Sent: vrijdag 6 juli 2007 16:40

To: Raymond@Hyves.nl

Subject: Afspreken?

==

Hey Raymond,

Laatst hebben wij op La Fete met elkaar gesproken. Ik vertelde jou dat ik als management assistent bij Shell werk. Hyves lijkt mij een superbedrijf om voor te werken. Ik zou graag nog een keer met je willen praten over de mogelijkheden binnen Hyves.

Stefanie

==